Καφές στου Προφήτη Ηλία το Ξωκκλήσι

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Κέππας
Ανεβαίνω συχνά στου προφήτη Ηλία το ξωκκλήσι.......

 Ιδιαίτερα τις μέρες του καλοκαιριού με την υπερβολική ζέστη, την κάψα, το λιοπύρι. Εκεί κάτω από τον ίσκιο των πεύκων, των ακακιών και πλατάνων, με το δροσερό αέρι και το τιττύβισμα των πουλιών να απολαμβάνεις τις ομορφιές της φύσης, διαβάζοντας κάποιο βιβλίο ή μια εφημερίδα ή γράφοντας της ζήσης

τεκταινόμενα, είναι Θεού δώρο !

Ένα απόγευμα και ακριβώς στις 5 του Σεπτέμβρη ήμουν εκεί, όταν ήρθε βόλτα μια ομάδα συγχωριανών μου. Με αναγνώρισαν από μακριά και….............-Γεια σου Γιώργη ! έχεις καφέ να πιούμε;

-Όχι Θανάση !

-Δεν πειράζει, φέραμε εμείς.

Στρώσανε το τραπέζι και βγάλανε τα απαραίτητα για ελληνικό καφέ. Γκαζάκι υγραερίου, καφές, ζάχαρη, φλιτζάνια, κουταλάκι, αναπτήρας, μέχρι και χαρτοπετσέτες, μαχαιροπήρουνα και καρπούζι παρακαλώ, και κόκα κόλα σε μεταλλικό κουτάκι ! Αλλά κάτι λείπει, κάτι λείπει. Το μπρίκι ! Πού είναι το μπρίκι; Ξέρετε δα τι είναι το μπρίκι. Εκείνο το μικρό σκεύος της κουζίνας που έχει μια λαβή και χρησιμεύει για το ψήσιμο ή βράσιμο- αν προτιμάτε- του καφέ και άλλων αφεψημάτων. Δυστυχώς δεν πήραν τέτοιο σκεύος! Το γυναικείο μυαλό, ενώ λέγεται, πως έχει ισχυρή μνήμη, ξέχασε το μπρίκι.

Ευτυχώς έσωσε την κατάσταση πάλι η γυναίκα και ξαφνικά φωνάζει:
-Ειρήνη, πιες την κόκα κόλα σου και δώσε στο μπαμπά σου το κουτί να φτιάξει ένα μπρίκι.

   Πράγματι ο Θανάσης φέρνει ένα μικρό κάβουρα-όχι το δεκάποδο της θάλασσας και του γλυκού νερού, αλλά το κλειδί και ανοίγει το μεταλλικό -άδειο τώρα- κουτί της κόκα κόλας και σε αυτό ψήσαμε καφέ, χρησιμοποιώντας το κλειδί-κάβουρα για λαβή του κουτιού κόκα κόλας !

  Μπράβο ! Υπέροχος καφές. Αυτός είναι καφές ! Και η φύση γύρω μας, μπροστά μας το ξωκκλήσι και στο βάθος το χωριό, τον έκανε μοναδικό!

   Αυτό το γεγονός μας πήγε αρκετά χρόνια πίσω, τότε που ήμασταν παιδιά-τώρα είμαστε γύρω από τα 60 και έχουμε αναμνήσεις πολλές-, όταν βλέπαμε τον παππού να ψήνει καφέ στη χόβολη(ζεστή στάχτη από φωτιά)χρησιμοποιώντας για μπρίκι ένα μεταλλικό κύπελλο.

   Αλήθεια ! Κείνη την ώρα που απολαμβάναμε τον καφέ στο χαμηλό πρόχειρο σανιδένιο τραπέζι και τους πάγκους για καθίσματα-θαρρείς και γυρίσαμε πίσω στην παλιά εποχή και νιώσαμε κει πάνω στο βουνό, σαν να μην άλλαξε τίποτα με το πέρασμα των χρόνων.
Μηχανές, σκεύη, συστήματα, υπολογιστές, φαρμακευτική, μηχανική τεχνολογία και και… πλήθος άλλων αγαθών στη υπηρεσία του ανθρώπου.

   Όμως η με ταχύτατους ρυθμούς τεχνολογική επανάσταση έφερε τεράστιες αλλαγές στη ζωή μας. Πέρα από την τεράστια βοήθεια στον άνθρωπο, η υπέρμετρη χρήση όλως αυτών των ευκολιών έχει και τις αρνητικές επιδράσεις στον άνθρωπο, στην ψυχολογία του, τις σχέσεις του, την υγεία του.(Παράδειγμα τα κινητά τηλέφωνα με την ακτινοβολία που εκπέμπουν).

   Σήμερα ο άνθρωπος των βιομηχανικών κοινωνιών κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του. Δεν είναι το κέντρο και ο δημιουργός της τεχνικής του κατασκευής, αλλά υπηρέτης του .Κινδυνεύει να χάσει τον εαυτόν του και να γίνει ένα ρομπότ, που όλα θα τα κάνει, όλα θα τα έχει, αλλά δε θα νιώθει τον εαυτόν του και τους γύρω του. Θα είναι αυτοκινούμενη μηχανή, που θα μιλάει, αλλά δε θα αισθάνεται. Ανθρώπινες ιδιότητες, όπως αγάπη ,φιλία, ευγένεια, καλοσύνη, ανθρωπιά θα παρουσιάζονται σαν εμπορεύματα προς πώληση με σκοπό την επίτευξη πλούτου. Γι αυτό λοιπόν, ας βρίσκουμε χρόνο για μια εξόρμηση στη φύση. Για να μη χάσουμε τον εαυτό μας.
Οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές !