Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΠΟΥΛΙΤΣΑ


Η πουλίτσα (λέξη που παράγεται από το μεσαιωνικό πουλλί, μεταγενέστερο πουλλίον-πούλλος, αρχαίο ελληνικό: πώλος), είναι κοίλωμα σε πέτρινο τοίχο όπου οι κότες-πουλάδες γεννούν τα αβγά ή τα κλωσσούν, δηλαδή τα ζεσταίνουν, μέχρι να εκκολαφθούν τα νεογνά, οι νεοσσοί ή κοινώς τα κλωσσόπουλα.  Παλιά οι κατοικίες ήταν περιφραγμένες με ψηλούς τοίχους, κυρίως για λόγους ασφαλείας. Για να εξασφαλίζεται η κυριότητα του τοίχου, δημιουργούσαν την πουλίτσα ή πουλίτσες στη πλευρά του τοίχου του έχοντος την κυριότητα, δηλαδή του κατασκευαστή του τοίχου. Το ίδιο συνέβαινε, όταν υπήρχε ένας κοινός τοίχος σε δύο οικήματα.

Η πουλίτσα λοιπόν δημιούργησε και εθιμικό δίκαιο, δηλαδή άγραφο νόμο που έχει νομική ισχύ, ύστερα από μακρόχρονη εφαρμογή στην επίλυση διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι σε οποιαδήποτε διαφωνία για την ιδιοκτησία του τοίχου, η πουλίτσα αποτελεί και σήμερα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο και μαρτυρία ενώπιον των δικαστικών Αρχών. Τούτο εφαρμόστηκε σε δυο-τρεις περιπτώσεις στο χωριό μας.
(Έγραψε ο Γιώργος Ηλ. Κέππας)

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Ερείπια του παλιού Βαμβακοφύτου μεταξύ Αγίου Νικολάου και της μεγάλης χαράδρας


   Πριν απλωθεί το χωριό στα σημερινά του όρια, κατελάμβανε το βορειοανατολικό τμήμα της περιοχής του Αγίου Νικολάου. Ερείπια του παλιού οικισμού υπάρχουν μεταξύ Αγίου Νικολάου και της μεγάλης χαράδρας ( Μεγάλος Λάκκος ή Τόνιου Μπριάκ=γκρεμός, από την οικογένεια του Τόνιου που ζούσε εκεί κοντά ).  Επιλέχτηκε αυτός ο χώρος, γιατί 1ον ήταν σε μικρή απόσταση από τον κάμπο, όπου υπάρχαν τεράστιες εκτάσεις-λιβάδια για τα ζώα και για χωράφια γόνιμα με μεγαλύτερες στρεμματικές αποδόσεις, 2ον επειδή προστάτευε το χωριό από καιρικά φαινόμενα και ιδιαίτερα βοριάδες, 3ον παρείχε ασφάλεια από επιδρομές ληστρικών ομάδων και τούρκικων συμμοριών και αργότερα των κομιτατζήδων και 4ον το τοπίο είχε  υπέροχη θέα και ορατότητα μεγάλη στην πεδιάδα τωνΣερρών,  στο βορρά τα βουνά Μπέλλες και Αγγίστρου και ανατολικά της Βροντούς.

(Έγραψε ο Γιώργος Ηλ. Κέππας)

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΩΡΑ..... ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΄ΣΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ !
Ήμουν και ΄γω στο Καυταντζόγλειο Στάδιο, το μεγαλύτερο αθλητικό κέντρο της Θεσσαλονίκης με άλλους 4000 (περίπου) θεατές και 3200 χορευτές από 143(λάβαρα 150) πολιτιστικούς Συλλόγους της Μακεδονίας. Ήμουν από τους τυχερούς. Ένα υπερθέαμα (χορευτικό) που όμοιό του δεν ξανάγινε στην Ελλάδα.Μεγάλη η συγκίνησή μας ! Δεν το κρύβω, δάκρυσα βλέποντας χιλιάδες χορευτές να χορεύουν τον ίδιο χορό..., στον ίδιο ρυθμό, στο ίδιο βήμα.
Θυμήθηκα τον μεγάλο Μακεδόνα ηγέτη Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα λόγια του - ακόμα και σήμερα τα ακούς και δακρύζεις. "....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ..."( 1992 Θεσσαλονίκη).
Συγχαρητήρια στο χορευτικό του Συλλόγου Γυναικών & φίλων "Άγιος Γεώργιος" Βαμβακοφύτου, όπως επίσης και στα χορευτικά Παλαιοκάστρου και Μεγαλοχωρίου με τα οποία συνταξιδέψαμε και συμμετείχαμε στην πρώτη Πανελλήνια Συνάντηση Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων.Συγχαρητήρια και στην Ομοσπονδία και ιδιαίτερα στον πρόεδρο Γιώργο Τάτσιο, για την υπέροχη παρουσίαση της εκδήλωσης.(Χθες Σάββατο 16 Απριλίου 2016, 17.00΄-20.00΄).

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821
Σα σήμερα και πριν από 195 χρόνια ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα τη σημαία της επαναστάσεως , το λάβαρο της λευτεριάς και ακούσθηκε σε όλο το σκλαβωμένο Ελληνικό Γένος το σάλπισμα της Επανάστασης, ο όρκος ο ιερός:«Ελευθερία ή θάνατος».


 

Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί μεγάλο σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, γιατί τερμάτισε μία περίοδο σκλαβιάς τεσσάρων αιώνων. Άνοιξε ο δρόμος της ελευθερίας και του πολιτισμού των Ελλήνων. Άρχισε η κατάρρευση της τουρκικής αυτοκρατορίας και τούτο αποτέλεσε και την αρχή για την αποτίναξη του ζυγού από όλους τους Βαλκανικούς Λαούς, που ξύπνησαν από το μεσαιωνικό λήθαργο.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας διδάσκει σε όλους τη νίκη του πνεύματος κατά της ύλης. Οι λίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν και νικούν τους πολλούς. Οι δούλοι με την αυτοθυσία τους γίνονται ελεύθεροι. (Γ. Ηλ.. Κέππας)
ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

Είναι διπλή γιορτή η 25η Μαρτίου . Θρησκευτική και Εθνική. Σήμερα γιορτάζουν οι Χριστιανοί τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Και για μας τους Έλληνες έχει και τον Εθνικό χαρακτήρα της η γιορτή, αφού την 25η Μαρτίου του 1821 υψώνεται η σημαία της Επαναστάσεως, που σήμαινε τον Ευαγγελισμό του Έθνους. Ήταν το χαρμόσυνο άγγελμα για την ελευθερία του μαρτυρικού μας Έθνους.
Σαν σήμερα πριν από 2000 τόσα χρόνια, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ φέρνει την αγγελία, την ευχάριστη είδηση, στην Παρθένο κόρη της Ναζαρέτ, την Μαρία ότι «Θα ενσαρκώσει τον Σωτήρα του κόσμου, θα γεννήσει τον Υιό του Θεού, που θα σώσει τους ανθρώπους από τη σκλαβιά της αμαρτίας ».

Η Μαριάμ, μνηστευμένη με τον Ιωσήφ, δέχτηκε στο φτωχικό σπιτάκι της στη Ναζαρέτ τον Αρχάγγελο Γαβριήλ με αυτά τα λόγια: Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξί.. Μη φοβού, Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος έσται μέγας και Υιός υψίστου κληθήσεται………..και Βασιλεύσει εις τους αιώνας και της Βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος.
(Γιώργος. Ηλ. Κέππας)

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
Σήμερον της Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον
και του απ΄αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις.
Ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίγνεται
και Γαβριήλ την Χάριν Ευαγγελίζεται.
Διο και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν
«Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου.»

Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ
Τέτοιαν ημέραν διάλεξεν η σπλαχνική Μαρία
να ειπεί στον Κύριο του Παντός, που τ’ άψυχα εμψυχώνει:
« Κοίτα στη γη τους Χριστιανούς, που μ’ άπειρη λατρεία
εμέ γιορτάζουν σήμερα, πόση σκλαβιά πλακώνει!»

Και πνεύμα Θείο χύθηκε με μιας εις την Αγία
ψυχή του ενδόξου Γερμανού, π’ ατρόμητος απλώνει
το ξακουστό το Λάβαρο κι από την εκκλησιά
πρώτος προβαίνει αγωνιστής και πρώτος ξεσπαθώνει.

Φεύγουν απ’ όλες τις μεριές οι τούρκοι τρομαγμένοι,
ενώ προφέρει ο Γερμανός κι ηχολογούν οι άλλοι
τον όρκο, π’ όλην έσεισε βαθιά την οικουμένη.

Μέρα γλυκιά, μέρα λαμπρή, μέρα χαριτωμένη!
Κάθε φορά που η λάμψη σου στην εκκλησιά προβάλλει,
πάντα με δάφνη ελεύθερη θα την ιδείς σπαρμένη
(Ι. Μαρτινέλης)

Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα: Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ’21 (Κωστής Παλαμάς).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΡΗΓΑ


Ως πότε παλικάρια, να ζώμεν στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά.

ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ, ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ ΚΑΛΑ (Ρήγας Φεραίος)



ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ
Ο μπουρλοτιέρης

Αγωνιστής του 1821. Γεννήθηκε το1790 στα Ψαρά. Ήταν ο τρομερός μπουρλοτιέρης που έγινε ο φόβος του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο. Πήρε εκδίκηση για την καταστροφή της Χίου τη νύχτα 6 προς 7 Ιουνίου 1822 ανατινάζοντας τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου που ήταν αγκυροβολημένος στο λιμάνι της Χίου γιορτάζοντας την έναρξη του μπαϊραμιού.

Σαν πυροτέχνημα το τεράστιο καράβι ανατινάχτηκε στον αέρα παρασέρνοντας στον υγρό τάφο και 2000 τούρκους μεταξύ των οποίων και όλοι οι αξιωματικοί που συγκεντρώθηκαν με τον αιμοβόρο Καρά-Αλή σε εορταστική συγκέντρωση.
Επίσης στα στενά, κοντά στην Τένεδο, πυρπόλησε την ναυαρχίδα των τούρκων και την τίναξε στο αέρα με όλο της το πλήρωμα που ήταν 800 άντρες. Ακόμη, στη Σάμο, στη Μυτιλήνη, στην Αλεξάνδρεια, με τις παράτολμες ενέργειές του έγινε ο θρυλικός μπουρλοτιέρης που ξεσήκωσε την προσοχή και το θαυμασμό της Ευρώπης. Ήταν ο μεγάλος πατριώτης που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Πατρίδα με προθυμία, όσες φορές του ζητήθηκε. Το 1826 έγινε κυβερνήτης του καινούριου πολεμικού «Ελλάς». Το 1827 ήταν πληρεξούσιος των Ψαριανών στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Ο Καποδίστριας τον διόρισε φρούραρχο της Μονεμβασιάς. Ο Όθωνας τον διόρισε πλοίαρχο και αργότερα ναύαρχο. Μετά τη μεταπολίτευση του 1843 γίνεται υπουργός των Ναυτικών. Και το 1854 σχηματίζει ο ίδιος κυβέρνηση. Ήταν ένα χρόνο πρωθυπουργός. Παραιτήθηκε και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Κλήθηκε, παρ’ όλα τα βαθιά γεράματά του το 1877 σε ηλικία 87 ετών, να αναλάβει πρωθυπουργός σε οικουμενική κυβέρνηση.
Πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1877. Από τη σύζυγό του Δέσποινα Μανιάτη, κόρη Ψαριανού αγωνιστή, απόχτησε εφτά γιους και μία κόρη. Ο Κανάρης ήταν από τους λίγους αγωνιστές που διατήρησε σ’ όλη τη ζωή του την εκτίμηση και το θαυμασμό όλων, για την ανδρεία, την τόλμη την πίστη και τον μεγάλο πατριωτισμό του.

ΜΑΤΡΟΖΟΣ*
(Γεωργίου Στρατήγη)*


Ένας Σπετσιώτης γέροντας, σκυφτός από τα χρόνια,
με κάτασπρα μακριά μαλλιά, με πύρινη ματιά,
σαν πλάτανος θεόρατος γυρμένος απ’ τα χιόνια,
περνούσε πάντα στο νησί τα μαύρα γηρατειά.

Είναι από κείνη τη γενιά κι ο γερο- Καπετάνος,
που ακόμα και στον ύπνο του τον έτρεμε ο Σουλτάνος.
Είναι από κείνους που έχυσαν τ’ αθάνατό τους αίμα,
από τους χίλιους που έβγαλες Πατρίδα μου χρυσή,
είναι από εκείνους που έβαλαν στη κεφαλή σου στέμμα
και άγνωστοι σβηστήκανε στο δοξαστό νησί.
Είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου άλλα,
μα κείνα που δεν έλαμψαν ήσανε πιο μεγάλα.

Σαν έγραψαν με το δαυλό την ιστορία μόνοι,
χωρίς γι’ αυτούς τους ήρωες μια λέξη αυτή να πει,
με την πληγή τους για σταυρό κι ατίμητο γαλόνι,
άλλοι στα δίκτυα εγύριζαν και άλλοι στο κουπί.
Κι οι στολοκάφτες των Σπετσών, τ’ ατρόμητα λιοντάρια,
με τις βαρκούλες έπιαναν στο περιγιάλι ψάρια.

Ο γέρος μας παράπονο ποτέ δε λέει κανένα,
με καπετάνους σαν ιδεί μες στα βασιλικά,
εκείνους που ’χε ναύτες του, με μάτια βουρκωμένα
στα περασμένα εγύριζε και στα πυρπολικά
και ξαπλωμένος δίπλα μου, μου ’λεγε εκεί στην άμμο
πόσα καράβια εκάψανε στην Τένεδο, στη Σάμο.

« Παιδί μου, τώρα εγέρασα, παιδί μου θ’ αποθάνω»,
στο τέλος πάντα μου ’λεγε μ’ έν’ αναστεναγμό,
« Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,
μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.
Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,
πριν πεθαμένο μ’ εύρετε μια μέρα από την πείνα…
Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής απ’ τα Ψαρά κει πέρα,
πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός
κι αν θυμηθεί πως τη ζωή του έσωσα μια μέρα
απ’ έξω απ’ την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός
να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι
σ’ εκείνον που’ χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη».

Πέντε – έξη ημέρες ύστερα εμπήκε στο βαπόρι
κι ακουμπιστός περίλυπος επάνω στο ραβδί,
ως που στην Ύδρα έφθασε, εγύριζε στην πλώρη
το λατρευτό του το νησί ο γέροντας να δει.
Και σκύβοντας τα κύματα δακρύβρεχτος ερώτα,
πως φεύγει τώρ’ απ’ το νησί και πως ερχόταν πρώτα.

« Εδώ τι θέλεις, γέροντα;» ρωτά τον καπετάνο
στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός
ντυμένος στα χρυσά. «Παιδί μου, είναι πάνω
ο Κωνσταντής;». «Ποιός Κωνσταντής;». «Αυτός..ο Ψαριανός».
«Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ στο υπουργείο,
να ζητιανέψεις πήγαινε στο φτωχοκομείο! ».

Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι
και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού
και με σπιθόβολη ματιά μες απ’ τα στήθια βγάνει
με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλικαριού:

« Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνοι σαν και σε δε θα φορούσαν στέμμα! ».

Τότε ο Κανάρης που άκουσε φιλονικία κάτου,
στο παραθύρι πρόβαλε να ιδεί ποιος τον ζητεί
και το νησιώτη βλέποντας λαχτάρησε η καρδιά του
και να ’ρθει επάνω διέταξε με τον υπασπιστή.
Κάτι η φωνή του γέροντα του εξύπνησε στα στήθη,
κάτι που μοιάζει μ’ όνειρο μαζί και παραμύθι.

Τον κοίταξε, τα μάτια του μες τα μακριά του φρύδια,
που μοιάζανε σαν αετούς κρυμμένους στη φωλιά,
στον καπετάνιο εφάνηκαν με τη φωτιά την ίδια,
όταν τα εφώτιζε ο δαυλός τα χρόνια τα παλιά.
Κι ένας τον άλλο κοίταζε κατάματα οι δυο γέροι,
ο ημίθεος το γίγαντα, ο ήλιος το αστέρι.

« Δε με θυμάσαι Κωνσταντή; » σε λίγο του φωνάζει,
« γρήγορα συ με ξέχασες, μα σε θυμάμαι εγώ!...»
«Ποιος το ’λπιζε να δει ποτές », ο γέροντας στενάζει,
«τον καπετάνιο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!...»
Και σκύβοντας την κεφαλή στα διάπλατά του στήθη,
τη φτώχεια του ελησμόνησε, τη δόξα του εθυμήθη.

« Ποιος είσαι καπετάνο μου; Και ποιο ’ναι το νησί σου; ».
ο Ψαριανός τον ερωτά με πόνο θλιβερό.

« Πενήντα χρόνια, μια ζωή, περάσανε θυμήσου
απ’ της καλής μου εποχής, εκείνης τον καιρό ».

« Μήπως στη Σάμο ήσουνα την εποχή εκείνη;
Στη Κω, στην Αλεξάνδρεια, στη Χιο, στη Μυτιλήνη;».

«Απ’ έξω απ’ τη Τένεδο…πενήντα πέντε χρόνια
επέρασαν απ’ τη στιγμήν εκείνη, σαν φτερό.
Σαν να σε βλέπω, Κωνσταντή, δε θα ξεχάσω αιώνια..
Ακόμα στο μπουρλότο σου καβάλα σε θωρώ…
Χρόνος δεν ήταν που ’καψες στη Χιο τη ναυαρχίδα,
κι ήταν η πρώτη μου φορά εκείνη που σε είδα…»
Απ’ έξω απ’ την Τένεδο, θυμάσαι; Μια φρεγάδα
σ’ έβαλε εμπρός μ’ αράπικου αλόγου γληγοράδα
μ’ οχτώ βατσέλα πίσω της εμοιάζαν περιστέρια
και συ γεράκι γύρω τους…επάνω στο μπουρλότο,
που την κορβέτα τίναξες πρωτύτερα στ’ αστέρια,
σαν δαίμονας μες στον καπνό γλιστρούσες και στον κρότο.
Σε καμαρώνω από μακριά…κι οι ναύτες κι οι λοστρόμος
μ’ εξόρκιζαν να φύγουμε, τους είχε πιάσει τρόμος,
γιατί η αρμάδα ζύγωνε επάνω στο τιμόνι,
θάρρος στους ναύτες σου έδινες…δεν βάσταξε η καρδιά μου,
σε μια στιγμή χανόσουνα, σε μια στιγμή και μόνη
και « Όρτσα! Μάϊνα τα πανιά! » φωνάζω στα παιδιά μου.
Στο στρίψιμο του τιμονιού μας σίμωσες…μ’αντάρα,
ο Τούρκος κοντοζύγωνε, η μαύρη μου καμπάρα
αστροπελέκια και φωτιές και κεραυνούς πετούσε,
μα σα δελφίνι γρήγορα και κείνος εγλιστρούσε.
Οι ναύτες μου φωνάξανε: «Τι κάνεις Καπετάνο;»
Και ’γω τους λέω: «Τον Ψαριανό να σώσω κι ας πεθάνω…»
Και σου πετώ τη γούμενα…. και δένεις το μπουρλότο..
Κάνω τιμόνι δεξιά…το φλογερό το χνώτο
του Τούρκου θα σε βούλιαζε, θυμάσαι; σου φωνάζω,
« Πρώτος απ’ όλους ν’ ανεβείς », μα δεν μ’ ακούς κι αφήνεις
άλλους ν’ανέβουν…έσκυψα κι απ’ τα μαλλιά σ’ αδράζω
και σ’ έσωσα κι εφύγαμε…μα δάκρυα βλέπω χύνεις!...».

« Ματρόζε μου! » δακρύβρεχτος ο Κωνσταντής φωνάζει
και μες στα στήθη τα πλατιά σφιχτά τον αγκαλιάζει.
Κι ενώ οι δύο γίγαντες με τα λευκά κεφάλια
στ’ άσπρα τους γένια δάκρυα κυλούσαν σαν κρυστάλλια,
δυο κορφοβούνια μοιάζανε γεμάτα από το χιόνι,
όταν του ήλιου το φιλί την Άνοιξη το λειώνει.

* Γ. Στρατήγης Ο Γεώργιος Στρατήγης γεννημένος στις Σπέτσες το 1860 είναι ο ποιητής με τον οποίο συνομιλούσε ο Ματρόζος γέροντας στο νησί, όταν ο ποιητής πολύ νέος άρχισε το ποιητικό του έργο.
* Ο Ματρόζος ( επώνυμο ), ο Σπετσιώτης γέροντας, ήταν ένας από τους Ματρόζους αγωνιστές του 1821.Πήρε μέρος ως πυρπολητής στη ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο με τον Κ. Κανάρη. Επίσης στις ναυτικές επιχειρήσεις στη Σάμο, στο Γέροντα, στην Τένεδο και σε άλλες μικρότερες. Πέθανε το 1886.
(Επιμέλεια Γιώργος Ηλ. Κέππας)

ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821 ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΕΚΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΟΘΩΝΟΣ ΤΟΥ Α΄
( Αρχείο Γιώργου Ηλ. Κέππα)

1821-22 Φεβρουαρίου. Ο Υψηλάντης περνά τον ποταμό Προύθο και μπαίνει στο Ιάσιο. Αρχή της επαναστάσεως στη Μολδοβλαχία
1821-21 Μαρτίου. Στην Πελοπόννησο, από την Καλαμάτα ο ξεσηκωμός των Ελλήνων με οπλαρχηγούς τους: Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τον Παπαφλέσσα.
1821-25 Μαρτίου. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει το λάβαρο της επαναστάσεως στη μονή της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα.
1821. Επαναστατούν τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Σάμος, Ρόδος, Κρήτη και Κύπρος. Στα Σάλωνα( Άμφισσα) με τον Πανουργιά, στο Γαλαξίδι με το Γιάννη Γκούρα, στη Φωκίδα και Βοιωτία με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Αθανάσιο Διάκο.Στη Μαγνησία πολεμά ο Άνθιμος Γαζής, στην Αιτωλοακαρνανία ο Δημήτριος Μακρής. Στη Μακεδονία ξεσηκώθηκε πρώτα η Χαλκιδική με τον Σερραίο Εμμανουήλ Παπά.
1821- 10 Απριλίου. Ανήμερα του Πάσχα απαγχονισμός του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄.
1821-24 Απριλίου. Η μάχη στην Αλαμάνα. Σούβλισμα του Αθανασίου Διάκου.
1821-8 Μαΐου. Μάχη στο χάνι της Γραβιάς. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος εναντίον του Ομέρ Βρυώνη.
1821-12-13 Μαΐου. Η μάχη στο Βαλτέτσι. Νίκη με τον Κολοκοτρώνη.
1821-23 Μαΐου. Ο Ψαριανός Παπανικολής πυρπολεί μια τουρκική φρεγάτα στο λιμάνι της Ερεσού.
1821- 15 Ιουλίου. Η μάχη στα Βρυσάκια της Εύβοιας με τον Άγγελο Γοβγίνα
1821-25-26 Αυγούστου. Μάχη στα Βασιλικά με τους οπλαρχηγούς Δυοβουνιώτη, Πανουργιά και Γκούρα.
1821- Σεπτέμβριος. Άλωσις Τριπολιτσάς.
1821- Οκτώβριος,. Καίγονται τα χωριά Βασιλικά, Γαλάτιστα και ο Πολύγυρος στη Χαλκιδική
1821- 5 Δεκεμβρίου. Θάνατος από καρδιακή προσβολή του Εμμ. Παπά καθ’ οδόν προς Ύδρα.
1821-20 Δεκεμβρίου. Πρώτη Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο.
1822- Ιανουάριος. Ξεσηκώνεται η Νάουσα με το Ζαφειράκη Θεοδοσίου, η Βέροια με τον Καρατάσο και η Έδεσσα με το Γάτσο.
1822- 19 Φεβρουαρίου. Υψώνεται η Σημαία της Επαναστάσεως στη Νάουσα.
1822-17 Απριλίου. Καίγεται η Νάουσα. Γυναίκες πέφτουν στον καταρράκτη της Αραπίτσας
1822- Πάσχα. Πυρπόληση της Χίου από τα στίφη του Καρά-Αλή.
1822- 6 Ιουνίου. Ανατίναξη της τουρκικής ναυαρχίδας στο λιμάνι της Χίου από τον Κ. Κανάρη.
1822- 4 Ιουλίου. Η μάχη στο Πέτα. Μεγάλη καταστροφή των Ελλήνων. Σκωτώθηκε και ο Μανιάτης αρχηγός Κυριακούλης Μαυρομιχάλης.
1822- 25 Ιουλίου. Νίκη στα Δερβενάκια του στρατού του Δράμαλη από τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη και το Δημήτριο Υψηλάντη.
1822-Σεπτέμβριος. Οι Σουλιώτες συνθηκολογούν και καταφεύγουν στα Ιόνια νησιά.
1822-Νοέμβριος. Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου από Ομέρ βρυώνη και Κιουταχή.
1823-Μάρτιος. Η Β΄ Εθνοσυνέλευση στο Άστρος Κυνουρίας.
1823- 9 Αυγούστου. Μάχη Καρπενησίου και θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη.
1823-1824. Εμφύλιος σπαραγμός. 24 Πρόκριτοι, Οπλαρχηγοί και μεταξύ αυτών ο Κολοκοτρώνης φυλακίζονται. Αίτια του εμφυλίου: αρχομανία, εγωισμός, εμπάθεια, προσωπικό συμφέρον.
1823- 5 Ιουνίου. Δολοφονία Οδυσσέα Ανδρούτσου από ανθρώπους του Γκούρα.
1823. Η Ρωσία προτείνει σχέδιο ειρήνευσης, που δε γίνεται δεκτό από Έλληνες και τούρκους.
1823- 16 Νοεμβρίου. Διάλυση του Βουλευτικού σώματος.
1823-Τέλη.Άφιξη του λόρδου Μπάυρον στην Ελλάδα.
1824- Μάρτιος. Εκστρατεία του Ιμπραήμ, γιου του Μεχμέτ Αλή πασά της Αιγύπτου στην Ελλάδα και κατάληψη της Κύπρου και Κρήτης. Καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών.
1824- 29 Αυγούστου. Ναυμαχία του Γέροντα. Σημαντικές ζημίες του στόλου τούρκων και Αιγυπτίων.
1824- 7 Απριλίου. Θάνατος Λόρδου Μπάυρον στο Μεσολόγγι.
1825. Απόβαση Ιμπραήμ στη Πελοπόννησο.
1825- 6 Φεβρουαρίου. Φυλάκιση του Κολοκοτρώνη στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία στην Ύδρα με τους δεληγιανναίους και τον Πλαπούτα.
1825-15 Απριλίου. Δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου από Κιουταχή και Ιμπραήμ..
1825- 20 Μαΐου. Μάχη στο Μανιάκι. Θάνατος Παπαφλέσσα.
1825- 11 Ιουνίου. Κατάληψη της Τρίπολης υπό Ιμπραήμ.
1825. Ηρωική αντίσταση Δημ. Υψηλάντη και Μακρυγιάννη στους Μύλους της Λέρνης προς υπεράσπιση του Ναυπλίου κατά του Ιμπραήμ.
1826- 11 Απριλίου. Ηρωική έξοδος των λίγων υπερασπιστών της πόλης του Μεσολογγίου
1826- 3 Αυγούστου. Πολιορκία της Ακρόπολης Αθηνών.
1826-24 Νοεμβρίου. Καραϊσκάκης με Γρίβα συντρίβουν τους αλβανούς του Μουσταφάμπεη στην Αράχωβα.
1827- Φλεβάρης. Μάχη στο Δίστομο με Καραϊσκάκη.
1827- 30 Μαρτίου. Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας.
1827- 3 Απριλίου. Η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εκλέγει τον Ιωάννη Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδος.
1827- 22Απριλίου. Σε συμπλοκή κοντά στην Ελευσίνα πληγώνεται ο Καραϊσκάκης και πεθαίνει.
1827- 24 Απριλίου. Μάχη στο Φάληρο. Οι φιλέλληνες Κόχραν και Τζώρτζ κατά του Κιουταχή. Σκοτώθηκαν οι Οπλαρχηγοί Τζαβέλας, Νοταράς, Φωτομάρας, Βέικος κ. ά.
1827- Απρίλιος. Συνθηκολόγηση της φρουράς της Ακροπόλεως.
1827- 6 Ιουλίου. Υπογραφή Συνθήκης από Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία και τουρκία, με την οποία η Ελλάς γινόταν αυτόνομη κάτω από την επικυριαρχία του Σουλτάνου.
1827- 8 Οκτωβρίου. Διάλυση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στη ναυμαχία του Ναυαρίνου από τις μεγάλες δυνάμεις με αρχηγούς τους: Κόδριγκτων ( Αγγλία ), Δεριγνύ ( Γαλλία ), Χέυδεν ( Ρωσία ).
1829- 10 Μαρτίου. Υπογραφή του Πρωτόκολλου του Λονδίνου. Ανεξαρτησία της Ελλάδος.
1829. Σύγκλησις Δ΄ Εθνοσυνελεύσεως από τον Ι. Καποδίστρια
1832- 30 Ιανουαρίου. Έλευση του Όθωνα στην Ελλάδα.
1830- 3 Φεβρουαρίου. Πρωτόκολλο περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος
1831- 9 Οκτωβρίου. Δολοφονία του Ι. Καποδίστρια, κυβερνήτη της Ελλάδος από τους Μαυρομιχαλαίους Γεώργιο ( Θείο ) και Κωνσταντίνο ( Ανεψιό ).
1831- Δεκέμβριος. Ε΄ Εθνοσυνέλευσις στο Άργος.
1832- 14 Ιουλίου. ΣΤ΄ Εθνοσυνέλευσις στο προάστειο του Ναυπλίου, Πρόνοια. Επικύρωσε την εκλογή του Όθωνα ως βασιλέως της Ελλάδος.
1832- 17 Μαίου. Σύμβαση του Λονδίνου. Ανεξαρτησία της Ελλάδος.
1832- Ιούλιος. Σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως. Επικύρωση της συμβάσεως του Λονδίνου. Τα βόρεια σύνορα της Ελλάδος φθάνουν στον Παγασητικό κόλπο και τον Αμβρακικό κόλπο. Οι βόρειες Σποράδες και οι Κυκλάδες παραχωρούνται στην Ελλάδα.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
1832. Αντιβασιλεία από τον κόμητα Άρμανσμπεργκ ( πρόεδρο ), τον νομομαθή Μάουερ και το στρατηγό Έυντεκ ( μέλη ), μέχρι της ενηλικιώσεως του Όθωνα.
1833- 6 Φεβρουαρίου. Άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο.
1833- 8 Φεβρουαρίου. Η δραχμή αντικαθιστά το Φοίνικα.
1833- 6 Σεπτεμβρίου. Σύλληψη του Κολοκοτρώνη, του γιου του Γενναίου, του Πλαπούτα, Τζαβέλα και Νικηταρά. Εις θάνατον ο Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας.
1835-1843. Απόλυτος μοναρχία του Όθωνα.
1835- 1 Μαΐου. Με την ενηλικίωση του Όθωνα, απονέμεται χάρις και αποφυλακίζεται ο Κολοκοτρώνης.
1843- 4 Φεβρουαρίου. Θάνατος του Κολοκοτρώνη σε ηλικία 73 ετών.
1843- 3 Σεπτεμβρίου. Κίνημα με αρχηγό τον Μακρυγιάννη. Η Ελλάς αποκτά το πρώτο της Σύνταγμα.
1843- 1862. Συνταγματική μοναρχία του Όθωνα.
1862- 11 Φεβρουαρίου. Εκθρόνιση του Όθωνα.
1867- 14 Ιουλίου. Θάνατος του Όθωνα. Ενταφιασμός στο Μόναχο.