Εορτές-Επέτειοι

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940
Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές

Αέραααα!



Ξαφνικά μεσ΄τη νύχτα
Έργο του Αλ. Αλεξανδράκη για το έπος του ΄40

Με την εκδήλωση της Ιταλικής επιθέσεως ο Winston Churchill απέστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα στην Ελληνική κυβέρνηση:

"Η Ιταλία κατέφυγεν εις απρόκλητον επίθεσιν εναντίον της πατρίδος σας.......... Ο τρόπος με τον οποίον ο Ελληνικός λαός, υπό την αξίαν εμπιστοσύνης ηγεσίαν σας, αντιμετώπισε τους κινδύνους και τις προκλήσεις των τελευταίων μηνών, κατέκτησε τον θαυμασμόν του Βρετανικού λαού διά την Ελλάδα..........Θα σας παράσχωμεν την δυνατήν βοήθειαν μαχόμενοι εναντίον κοινού εχθρού και θα μοιρασθώμεν την κοινήν νίκην."

Ο Στρατάρχης Γιαν Σματς, Πρωθυπουργός της Ν.Αφρικής, χαρακτήρισε την 28η Οκτωβρίου 1940 ως "ημέρα που άλλαξε τον ρου της Ιστορίας". Η ΕΣΣΔ, (Ραδιοφωνικός Σταθμός Μόσχας,) είπε:

"Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες.Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε."

Ο Χίτλερ θα ομολογήσει στην "Πολιτική Διαθήκη", την οποία υπαγόρευσε στον Borman, το Φεβρουάριο του 1945 στο Βερολίνο:

"...Άνευ των δημιουργηθεισών υπό των Ιταλών δυσκολιών εκ της εκστρατείας των κατά της Ελλάδος, θα είχον επιτεθή εναντίον των Ρώσων εβδομάδας τινάς ενωρίτερον." Ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετικήν τροπήν. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσωμεν το Λένινγκραντ και την Μόσχαν, πριν πιάσει το Ρωσικόν ψύχος."

Ο Γερμανόςστρατάρχης Keitel κατέθεσε στη δίκη της Νυρεμβέργης:

"Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήτο διαφορετική, τόσο εις το Ανατολικό μέτωπο όσο και εις τον πόλεμο γενικά, και άλλοι σήμερα θα ήσαν εις την θέσιν του κατηγορουμένου."

Ο Ναύαρχος φον Κανάρης αναφέρει στα απομνημονεύματά του: Μου έλεγε ο Hitler: "Εάν επιτεθώ, θα μου πουν ότι κτυπώ πισώπλατα έναν ηρωικό λαό· εάν δεν επιτεθώ, προδίδω ένα φίλο και σύμμαχο(Mussolini)." Αλλά διέπραξε την ατιμία αυτή, και τελικά οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν. Η ηρωική μάλιστα Ελληνική αντίσταση στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά τον έκανε να αναγνωρίσει σε λόγο του στο Ράιχσταγκ (4 Μαΐου 1941):

"Ενώπιον της Ιστορίας είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι, από τους μέχρι τώρα αντιπάλους μας, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με εξαιρετική γενναιότητα και δεν παραδόθηκε παρά όταν κάθε αντίστασή του ήταν αδύνατη. Ως εκ τούτου, απεφάσισα να μην κρατηθεί κανένας Έλληνας στρατιώτης αιχμάλωτος και οι αξιωματικοί να διατηρήσουν τα προσωπικά όπλα τους."

Οι Ιαπωνικές εφημερίδες έγραφαν:(Δεκέμβριος 1940):

"Η χώρα μας, εις την οποίαν ιδιαιτέρως τιμάται η ανδρεία, παρακολουθεί με θαυμασμόν τον αγώνα των Ελλήνων εις την Αλβανίαν, ο οποίος μας συγκινεί τόσον ώστε, παραμερίζοντες προς στιγμήν παν άλλο αίσθημα, αναφωνούμεν "Ζήτω η Ελλάς".

Επιμνημόσυνη δέηση για τους Πεσόντες για την Πατρίδα αγωνιστές του 1940, στο μνημείο Πεσόντων στην Πλατεία Ηρώου Βαμβακοφύτου. Κατάθεση στεφάνων και παρέλαση.

Φωτογραφίες, Γιώργος Ηλ. Κέππας

Video και άλλες φωτογραφίες στη διεύθυνση της Τοπικής Κοινότητας Βαμβακοφύτου http://vamvakofito.blogspot.com

Ίτε*…..Παίδες Ελλήνων

Έγραψε ο Γιώργος. Ηλ. Κέππας
Για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Στης Πίνδου τις βουνοκορφές
η Ελλάδα θρήνησε, που λες,
πανάξια παλληκάρια.

Πολέμησαν για λευτεριά,
του Λεωνίδα ήταν παιδιά,
ατρόμητα λιοντάρια.

Όμως Πατρίδα σήμερα,
τα τέκνα σου τη χίμαιρα*
του πλούτου κυνηγάνε.

Κι αν τους μιλάς για ιδανικά
σου απαντούν ειρωνικά:
Τρώγονται; Πού πουλάνε; *Ιτε =Εμπρός
* Χίμαιρα = Τέρας με σώμα κατσίκας,
κεφάλι λιονταριού και ουρά φιδιού.
Μεταφορικά σημαίνει: επιθυμία που δεν
πραγματοποιείται, κάτι το άπιαστο



Πάσχα

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ, ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ,

ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙ ΖΩΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΟΣ!

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ (Κεφ. 16, 1-8)

Και διαγενομένου του Σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μάρθα η Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν. Και λίαν πρωί τη μια των Σαββάτων έρχονται επί το μνημείον ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγον προς εαυτάς, Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; Και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος, ήν γάρ μέγας σφόδρα. Και εισελθούσαι εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. Ο δε λέγει αυταίς, Μη εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον· ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. Αλλά υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω ότι Προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν· εκει αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν. Και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου, είχεν γαρ αυτάς τρόμος και έκστασις· και ουδενί ουδέν είπαν, εφοβούντο γαρ.



ΑΝΑΣΤΑΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΕΙΠΕΝ,

ΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΖΩΗΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΕΛΕΟΣ!

Η ημέρα της Λαμπρής

Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη,
και από εκεί κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
που λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα
«γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».
"Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί-μεγάλοι, ετοιμαστείτε
μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμαζωχθήτε
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους, και φιληθείτε
φιληθείτε, γλυκά, χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι."
Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι
Και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες
Γλυκόφωνα, κοιτώντας τις ζωγραφισμένες
Εικόνες, ψάλλουν οι ψαλτάδες,
Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
Από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες
Κάθε πρόσωπο λάμπει απ΄τ΄αγιοκέρι,
Οπού κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

Διονύσιος Σολωμός

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον,

που έδυ Σου το κάλλος!

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα πένθους, θρήνου, πόνου και θλίψης. Όλοι οι πιστοί ζουν με μεγάλη κατάνυξη το Θείο Δράμα. Μικροί και μεγάλοι, με ευλάβεια θρησκευτική προσέρχονται στις Εκκλησιές να προσκυνήσουν τα Άγια Πάθη του Θεανθρώπου, με βαθιά πίστη και ελπίδα στις ψυχές τους για την Ανάσταση που περιμένουν.

Το στόλισμα του Επιταφίου αποτελεί μια ιεροτελεστία που αρχίζει την Μ. Πέμπτη το βράδυ, αφού τελειώσουν τα 12 Ευαγγέλια και διαρκεί σχεδόν όλη τη νύχτα. Κυρίες και κοπελιές φέρνουν άνθη και αναλαμβάνουν να στολίσουν τον επιτάφιο με γιρλάντες από λουλούδια. Ξεκινούν το στόλισμα και σχεδόν όσο διαρκεί , ψάλλουν επιτάφιους θρήνους. Για πολλούς είναι ένα είδος τάματος, για άλλους - τους μεγαλύτερους - μια παράδοση χρόνων, ενώ για τους νεότερους μια ιερή παρακαταθήκη. Την Μ. Παρασκευή το πρωί ο επιτάφιος είναι έτοιμος για να δεχθεί κατά την Αποκαθήλωση, το " Πανάγιο Σώμα του Χριστού" που έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε για να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία.

Το βράδυ είναι ο Εσπερινός και η περιφορά του Επιταφίου. Προπορεύονται οι Ιεροψάλτες, ο κλήρος, τα εξαπτέρυγα και ακολουθούν οι πιστοί κρατώντας αναμμένα κεριά.

Λαμπάδες

Το έθιμο στο Βαμβακόφυτο θέλει τις λαμπάδες να τις αγοράζουμε από την Εκκλησία, τη Μεγάλη Πέμπτη. Χτυπούν οι καμπάνες με έναν ιδιαίτερο τρόπο και προσκαλούν τους πιστούς στο Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου στο νάρθηκα, δηλαδή το πρόσθιο τμήμα του Ναού ή το πλαϊνό για την εκκλησία μας, εκτίθενται οι λαμπάδες επάνω σε τραπέζια σε διάφορα μεγέθη και σε δυο-τρεις χρωματισμούς με τις ανάλογες τιμές. Η δουλειά της αγοράς είναι του πατέρα ή του παππού που με τον εγγονό παρέα πηγαίνουν να διαλέξουν τις λαμπάδες και για τον μικρό, τη πιο μεγάλη και γερή λαμπάδα που δε θα σπάει, κάτι που σπάνια συμβαίνει στα χέρια του μικρού μπόμπιρα.

Και το βράδυ της Αναστάσεως, όταν ο ιερέας προσκαλεί ψάλλοντας: «Δεύτε λάβετε φως», οι πιστοί παίρνουν το αναστάσιμο φως με τις λαμπάδες και το μεταφέρουν στα σπίτια τους.

Κόκκινα αβγά

   Τα κόκκινα αβγά συμβολίζουν το αίμα του Χριστού και κατά άλλους το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου.

Βασική ασχολία της Μεγάλης Πέμπτης είναι το βάψιμο των Αυγών. Πάσχα δίχως κόκκινα αβγά δε γίνεται. Για αυτό και η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται επίσης και " Κοκκινοπέμπτη"
Το βάψιμο: Αφού βράσουμε τα αβγά σε αλατισμένο νερό και σε σιγανή φωτιά για να μην σπάσουν , τα αφήνουμε να κρυώσουν περίπου δέκα λεπτά , βγάζοντάς τα από την κατσαρόλα . Μετά ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα 6 ποτήρια νερό, 6 κουταλιές της σούπας ξύδι και αρκετά εξωτερικά φύλλα κρεμμυδιού . Αφήνουμε τα αβγά αρκετή ώρα μέχρι να πάρουν χρώμα . Αφού στεγνώσουν τα αλείφουμε με λάδι για να γυαλίσουν.
   Το βάψιμο των αβγών γίνεται με ορισμένη εθιμοτυπία. Σε πολλά μέρη, είναι συγκεκριμένος ο αριθμός αυγών που θα βάψουν και οι τρόποι και τα μέσα βαφής που θα χρησιμοποιήσουν.
Σε ορισμένες περιοχές διατηρούν και κάποιες δεισιδαιμονίες: " π.χ το δοχείο όπου βάφουν τα αβγά, πρέπει να είναι καινούργιο, τη βαφή δεν την βγάζουν από το σπίτι, ούτε επιτρέπεται να τη χύσουν "
    Πολλές φορές ζωγραφίζουν πάνω στα αβγά με λιωμένο κερί, πουλιά ή διάφορα σχήματα.
Το αβγό, που περικλείνει μέσα του μια ζωή, έχει μια δύναμη και λένε, μεταδίδεται σε ανθρώπους, ζώα και φυτά. Την έννοια αυτή έχουν και τα πασχαλινά αβγά, των οποίων η δύναμη ενισχύεται και από κάποια άλλα στοιχεία.
Θαυμαστές ιδιότητες, έχει το αβγό της Παναγίας, δηλαδή το πρώτο αβγό που θα βάψουν και θα το βάλουν στο εικονοστάσι του σπιτιού. Με το αβγό της Παναγίας, οι γυναίκες σταυρώνουν τα παιδιά, ενώ αν το αβγό είναι τριών χρόνων και τοποθετηθεί στην κοιλιά εγκύου γυναίκας ή ζώου, αποτρέπεται το ενδεχόμενο αποβολής "
Εξαιρετικές ιδιότητες έχουν και τα αβγά, που στέλνονται στην εκκλησία για να λειτουργηθούν.
    Σε πολλές περιοχές βάζουν τα αβγά σε ένα πανέρι και τα πηγαίνουν στην Εκκλησία για να διαβαστούν. Τα τοποθετούν κάτω από την Αγία Τράπεζα και τα αφήνουν εκεί έως την Ανάσταση.
Τα τσόφλια αυτών των αβγών, τα βάζουν στις ρίζες των δέντρων για να πιάσουν όλοι οι καρποί.
    Σε χωριά της Μακεδονίας το αβγό που θα πρωτοβάψουν, θα ταφεί στην πρώτη αυλακιά του χωραφιού, εκεί ακριβώς όπου θα πρωταρχίσει το αλέτρι. Αυτό γίνεται για να βλαστήσει ο σπόρος με τη ζωτική δύναμη που έχει μέσα του το αβγό.
    Τέλος, όσα αβγά, γεννήσουν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη, έχουν εξαιρετικά θαυμαστές ιδιότητες και αποτρέπουν κάθε κακό.

Το χρώμα των αβγών

Γιατί τα αβγά βάφονται κόκκινα; Σύμφωνα με μια παράδοση, όταν αναστήθηκε ο Χριστός το είπαν σε μια γυναίκα, αλλά αυτή δεν το πίστεψε και είπε.
" Όταν τα αβγά που κρατώ στο καλάθι μου, θα γίνουν κόκκινα τότε θα πιστέψω, ότι αναστήθηκε και ο Χριστός. Και τα αβγά αμέσως έγιναν κόκκινα"
Για μερικούς βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του χυμένου αίματος του Χριστού.
Για άλλους το κόκκινο χρώμα είναι έκφραση χαράς για το ευτυχισμένο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου και επίσης μέσο αποτρεπτικό κάθε κακού.
Χρωματιστά, κυρίως κόκκινα αυγά, μνημονεύονται στην Κίνα, για γιορταστικούς σκοπούς τον 5ο αιώνα και στην Αίγυπτο το 10ο αιώνα. Το 17ο αιώνα τα

Ωσαννά, Ωσαννά…!

Ωσαννά*, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…

Μετά «Βαΐων και κλάδων» γίνεται η υποδοχή του Χριστού στην Ιερουσαλήμ την Κυριακή των Βαΐων. Πανηγυρίζει ο άνθρωπος για τον ερχομό του, δοξάζει το γεγονός, χαιρετά, ενθουσιάζεται. Περίμενε τον Μεσσία. Δεν μπορούσε να αγωνιστεί για την σωτηρία του και πρόσμενε τον Σωτήρα.

Ο Χριστός μπήκε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα. « Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…… Ωσαννά εν τοις Υψίστοις». Αλλά ήξερε καλά πόσο γρήγορα αυτός ο ενθουσιασμός θα περνούσε. Ο Χριστός δεν είχε έρθει για να προσφέρει επίγεια αγαθά. Δεν μίλησε για διάπλατη, αλλά για "στενή πύλη". Δεν μίλησε για την εξουσία, αλλά για τη διακονία του κόσμου.

Πάνω στο αγαθό πουλαράκι ο Χριστός φάνταζε Βασιλιάς και Μεσσίας στα μάτια όσων τον ζητωκραύγαζαν, αφού είχαν μάθει για την Ανάσταση του Λαζάρου. Ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας, όχι όμως όπως τον φαντάζονταν ο κόσμος, αλλά όπως ο ίδιος δίδασκε: Αυτός που θα πρόσφερε τη Σωτηρία. Γιατί είναι η Σωτηρία. Αυτός που θα μιλούσε και θα ζούσε την Αγάπη. Γιατί είναι η Αγάπη. Αυτός που δεν θα έπαυε ποτέ να παρουσιάζει στους ανθρώπους την Αλήθεια. Γιατί είναι η Αλήθεια.

"Μετά Βαΐων και κλάδων" ας υποδεχτούμε και εμείς το Χριστό, τούτες τις μέρες. Είναι καιρός να ξεφύγουμε από την αμαρτωλή ζωή και να αναζητήσουμε στο Χριστό τη λύτρωση. Να μας κάνει υπεύθυνους στη ζωή και γνήσιους, αληθινούς ανθρώπους και να μας οδηγήσει στο δρόμο του Πάθους, που καταλήγει στην Ανάσταση. Την δική Του και την δική μας Ανάσταση

Γιώργος Ηλ. Κέππας
* Δόξα σοι! Στην εβραϊκή γλώσσα ωσαννά σημαίνει: σώσε (μας), προσευχόμαστε.(Λεξικό νέας ελληνικής γλώσσας Γ. Μπαμπινιώτη).

Οι Λαζαρίνες

Πολύ παλιά οι εκδηλώσεις εορτασμού το Σάββατο του Λαζάρου ήταν πολλές. Σήμερα είναι ξεχασμένες πια. Τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές και αποκλειστικά σχεδόν τα τραγουδούν ομάδες κοριτσιών διαφόρων ηλικιών πολιτιστικών Συλλόγων, οι "Λαζαρίνες" με τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες.

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες μάζευαν λουλούδια και στόλιζαν το καλαθάκι τους. Την άλλη μέρα ντυμένες με τις τοπικές ενδυμασίες γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και έπαιρναν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αβγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

 Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν και κοινωνική σκοπιμότητα. Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι, επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες. Γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοπαζαρέματα.

 Τα Λαζαριάτικα κάλαντα σε ελάχιστες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων

 Κάλαντα του ΛΑΖΑΡΟΥ

Από το Βαμβακόφυτο Σερρών
Ξύπνα Λάζαρε
και μη ακόμ΄ κοιμάσαι.
Τα Βάγια φθάσανε
και συ ακόμ ΄κοιμάσαι.

Βάγια – Βάγια του Βαγιού
τρώμε ψάρι και κολιού
κι ως την άλλη Κυριακή,
τρώμε κόκκινο αβγό.

Από την περιοχή της Μαγνησίας
« Ήρθε ο Λάζαρος , ήρθαν τα βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρώνε τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
Ήρθε η μάνα σου από την πόλη.
Σου 'φερνε χαρτί και κομπολόι.
Οι κοτίτσες σας αβγά γεννάνε
Οι φωλίτσες δεν τα χωράνε.
Δώστε και εμάς να τα χαρούμε».

Από τη Δυτική Μακεδονία
Που ’σουν Λάζαρε
και που ’ναι η φωνή σου.
χθες σε ζήταγε η αδελφή σου
ήμουνα στη γη κρυμμένος
και με τους νεκρούς θαμμένος
Βάγια , βάγια των Βαγιών
τρώνε ψάρι και κολιό
και την άλλη Κυριακή
τρώνε το ψητό τ' αρνί
και το κόκκινο τ' αβγό
που κυλά στον ποταμό.

Από την Πελοπόννησο
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθανε τα βάγια
ήρθε των παθών η εβδομάδα
Λάζαρος απελυτρώθη ,ανεστήθη και εσηκώθη
Πες μας Λάζαρε,
τι είδες εις τον Άδη, που επήγες ;
Είδα φόβους , είδα τρόμους ,
είδα βάσανα

Επιμέλεια, καταγραφή: Γιώργος Ηλ. Κέππας

Σάββατο 8 Απριλίου 2012