Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΠΟΥΛΙΤΣΑ


Η πουλίτσα (λέξη που παράγεται από το μεσαιωνικό πουλλί, μεταγενέστερο πουλλίον-πούλλος, αρχαίο ελληνικό: πώλος), είναι κοίλωμα σε πέτρινο τοίχο όπου οι κότες-πουλάδες γεννούν τα αβγά ή τα κλωσσούν, δηλαδή τα ζεσταίνουν, μέχρι να εκκολαφθούν τα νεογνά, οι νεοσσοί ή κοινώς τα κλωσσόπουλα.  Παλιά οι κατοικίες ήταν περιφραγμένες με ψηλούς τοίχους, κυρίως για λόγους ασφαλείας. Για να εξασφαλίζεται η κυριότητα του τοίχου, δημιουργούσαν την πουλίτσα ή πουλίτσες στη πλευρά του τοίχου του έχοντος την κυριότητα, δηλαδή του κατασκευαστή του τοίχου. Το ίδιο συνέβαινε, όταν υπήρχε ένας κοινός τοίχος σε δύο οικήματα.

Η πουλίτσα λοιπόν δημιούργησε και εθιμικό δίκαιο, δηλαδή άγραφο νόμο που έχει νομική ισχύ, ύστερα από μακρόχρονη εφαρμογή στην επίλυση διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι σε οποιαδήποτε διαφωνία για την ιδιοκτησία του τοίχου, η πουλίτσα αποτελεί και σήμερα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο και μαρτυρία ενώπιον των δικαστικών Αρχών. Τούτο εφαρμόστηκε σε δυο-τρεις περιπτώσεις στο χωριό μας.
(Έγραψε ο Γιώργος Ηλ. Κέππας)

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Ερείπια του παλιού Βαμβακοφύτου μεταξύ Αγίου Νικολάου και της μεγάλης χαράδρας


   Πριν απλωθεί το χωριό στα σημερινά του όρια, κατελάμβανε το βορειοανατολικό τμήμα της περιοχής του Αγίου Νικολάου. Ερείπια του παλιού οικισμού υπάρχουν μεταξύ Αγίου Νικολάου και της μεγάλης χαράδρας ( Μεγάλος Λάκκος ή Τόνιου Μπριάκ=γκρεμός, από την οικογένεια του Τόνιου που ζούσε εκεί κοντά ).  Επιλέχτηκε αυτός ο χώρος, γιατί 1ον ήταν σε μικρή απόσταση από τον κάμπο, όπου υπάρχαν τεράστιες εκτάσεις-λιβάδια για τα ζώα και για χωράφια γόνιμα με μεγαλύτερες στρεμματικές αποδόσεις, 2ον επειδή προστάτευε το χωριό από καιρικά φαινόμενα και ιδιαίτερα βοριάδες, 3ον παρείχε ασφάλεια από επιδρομές ληστρικών ομάδων και τούρκικων συμμοριών και αργότερα των κομιτατζήδων και 4ον το τοπίο είχε  υπέροχη θέα και ορατότητα μεγάλη στην πεδιάδα τωνΣερρών,  στο βορρά τα βουνά Μπέλλες και Αγγίστρου και ανατολικά της Βροντούς.

(Έγραψε ο Γιώργος Ηλ. Κέππας)