23 Απριλίου 2012 είναι η γιορτή του Πολιούχου μας

Αγίου Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου Γεωργίου

Η εικόνα είναι του αγιογράφου μας Λιόντα Χρήστου του Νικολάου

     Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος έζησε κατά τα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνος και αρχάς του 4ου επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Διοκλητιανού. Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς, και έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία δέκα ετών. Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών και εξοντωτικών διωγμών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο στρατό, όπου προήχθη σε μεγάλα αξιώματα και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του. Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάσει τα πάντα και να ομολογήσει ενώπιον του αυτοκράτορος την χριστιανική του πίστη. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα. Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Όχι μόνον αυτά που αναφέρονται από παλιά , αλλά και πολλά άλλα που γίνονται και σήμερα.

(Από την ιστοσελίδα της ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου Θεσσαλονίκης).

Απολυτίκιο

    Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Η εικόνα του Μεγαλομάρτυρα και τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου  στο νάρθηκα, πάνω από την είσοδο στο ναό. Θεωρείται-όπως μου είπε ο ιερέας Κωνσταντίνος Τσίντσιος-  από τις πρώτες αγιογραφίες-τοιχογραφίες του ναού.

Ο Ναός του πολιούχου Αγίου Γεωργίου.

(Φωτο: Είσοδος από την δυτική πλευρά).

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Κέππας

     Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο Πολιούχος Άγιος του χωριού. Ο Ιερός Ναός του Αγίου κτίστηκε περί τον 16ον αιώνα και είναι ρυθμού Βασιλικής, δηλαδή ορθογώ-νιο παραλληλόγραμμο που ανατολικά καταλήγει σε ημικυκλική αψίδα που είναι η κόγχη του Ιερού Βήματος. Εσωτερικά χωρίζεται με κολώνες σε 3 κλίτη, που το μεσαίο είναι πλατύτερο.

     Το εσωτερικό του Ναού αγιογραφίες καλύπτουν σχεδόν εξ ολοκλήρου τους τοίχους. Δεσπόζει στην βόρεια πλευρά η αγιογραφία-τοιχογραφία της Δευτέρας Παρουσίας. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς την Εκκλησία μας, να προσευχηθεί και να την θαυμάσει, μαζί φυσικά και τις άλλες αγιογραφίες που έγιναν περί το 1930. Ο γνωστός ζωγράφος, γλύπτης και αγιογράφος αείμνηστος Γιώργος Ζλατάνης που καταγόταν από το χωριό μας, έκανε αρκετές από τις νεώτερες εικόνες και συντήρησε τις παλιές. Δικές του είναι οι αγιογραφίες στις δύο εξωτερικές εισόδους του αυλόγυρου του Ιερού Ναού.

     Στο χώρο όπου κτίστηκε ο Ιερός Ναός, η παράδοση λέει, πως πολύ παλιά ένας Μπέης που έμεινε στη περιοχή που σήμερα είναι το Καμαρωτό, έγειρε να κοιμηθεί και είχε ανήσυχο ύπνο. Κάποιος τον τυραννούσε. Τρομαγμένος ξύπνησε και διηγήθηκε το περιστατικό στους χωρικούς. Άγιος θα ήταν, είπαν αυτοί και πηγαίνοντας στο Ναό του Αγίου Νικολάου τους έδειξε τον Άγιο Γεώργιο .Έτσι χτίστηκε η Εκκλησία του Αγίου. Ο Μπέης μετά βαπτίστηκε χριστιανός και ονομάστηκε Νικόλαος.

     Ο Ναός κάηκε περί το 1918 και αναστηλώθηκε, δηλαδή αποκαταστάθηκε στην αρχική της μορφή. Πριν από 30 περίπου χρόνια έγιναν και οι καμάρες εξωτερικά στη δυτική είσοδο, όπως φαίνονται και στη φωτογραφία.
 

Ζωοδόχος Πηγή Βαμβακοφύτου Σιντικής Σερρών

Το παρεκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής με το αγίασμα είναι αφιερωμένα στην Θεομήτορα Παναγία ως Ζωηφόρος και Ζωοδόχος Πηγή, αφού γέννησε τη Ζωή, που είναι ο Χριστός. Γιορτάζει κάθε χρόνο την Παρασκευή της Διακαινησίμου. Είναι γιορτή της Παναγίας μας και γίνεται θρησκευτικό και εμπορικό τα τελευταία χρόνια πανηγύρι. Πολλοί κάτοικοι φέρνουν από το χωριό τρόφιμα και μάλιστα υπάρχει και το έθιμο να φέρνουν αυτήν τη μέρα το μπομπόκ (παστωμένο χοιρινό κρέας) και να γευματίζουν κάτω από τα πεύκα γύρω από το ξωκκλήσι και να χορεύουν με ζουρνάδες και νταούλι παραδοσιακούς χορούς.

Εδώ σύμφωνα με την Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου υπήρχε πολύ παλιά μια γυναικεία Μονή. Για πρώτη φορά το επίθετο Ζωοδόχος Πηγή το έδωσε στην Παναγία ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος τον 9ο αιώνα, συνθέτοντας έναν ύμνο του προς την Παναγία.

Χαρακτηριστικό της ημέρας είναι ο αγιασμός των επισκεπτών –προσκυνητών, πίνοντας αγιασμό από την πηγή που αναβλύζει από βράχο 200 μέτρα βόρεια, καθώς επίσης και η επίθεση λάσπης σε σχήμα σταυρού στο μέτωπο.

Κατά την Παράδοση και όπως διηγούνται οι ηλικιωμένοι, επί οθωμανικής κατοχής, κυνηγούσαν οι άπιστοι την Παναγία που κρύφτηκε στο μέρος όπου αναβλύζει ο αγιασμός. Φοβισμένη η Παναγιά τραβούσε τα μαλλιά της και αμέσως φύτρωσε χόρτο που μοιάζει με μαλλιά. Οι γυναίκες ξερίζωναν αυτό το χόρτο και το φύτευαν σε γλάστρες στα σπίτια, θεωρώντας το θαυματουργό.

     Πέρυσι, λίγες μέρες πριν από τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής ( 29 Απριλίου) η Εκκλησιαστική Επιτροπή της Ενορίας μας σε συνεργασία με την πρόεδρο της Κοινότητάς μας και εθελοντική ομάδα επί δύο ημέρες ασχολήθηκαν με τον εξωραϊσμό, τη διαμόρφωση, τις επισκευές και τον καθαρισμό του Ναίσκου και του περιβάλλοντος χώρου.

     Κατασκεύασε η Εκκλησιαστική Επιτροπή νέο τέμπλο(το παλιό ήταν σχεδόν σάπιο), αντικατέστησαν τον Δεσποτικό Θρόνο, έγιναν υδροχρωματισμοί και ελαιοχρωματισμοί του Ναίσκου.

Σκαπτικά-γεωπροωθητικά μηχανήματα (γκρέιντερ και μπουλντόζες) από την τεχνική Υπηρεσία της Περιφέρειας Σερρών, του Δήμου Σιντικής και του ΤΟΕΒ διάνοιξαν, ισοπέδωσαν το χώρο και έριξαν ψιλό χαλίκι, δημιούργησαν αυλάκια και

τοποθέτησαν τσιμεντένιες σωλήνες για τα όμβρια ύδατα. Μεγάλη ήταν και η προσφορά σε προσωπική εργασία και υλικά εταιρειών και δημοτών μας που ζήτησαν την ανωνυμία. Εφέτος και πάλι τις παραμονές του πανηγυριού μηχάνημα γκρέιντερ θα καθαρίσει τον δρόμο μέχρι τη Ζωοδόχο Πηγή και ομάδα εθελοντών θα καθαρίσει το παρεκκλήσι και τη γύρω περιοχή.

Γιώργος Ηλ. Κέππας

(Οι δύο πανοραμικές φωτογραφίες είναι του Γιώργου Χρ. Ευθυμιάδη. Η πρώτη είναι άποψη της περιοχής του ναίσκου από δυσμάς και η δεύτερη από ανατολάς).