Είχαμε κάποτε έναν Παιδικό Σταθμό

 Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Κέππας
Φωτό: Ο Παιδικός Σταθμός πριν.

     Σε έναν από τους συνηθισμένους  πια περιπάτους στους δρόμους του χωριού με φίλους μου, σταματήσαμε στο χώρο όπου είναι οι εγκαταστάσεις του μέχρι πέρυσι λειτουργούντος Παιδικού Σταθμού. Οι  εικόνες που  αηδιασμένοι αντικρίσαμε: Σοβάδες από τους τοίχους πέφτουν, σπασμένες κούνιες και τραμπάλες (κίνδυνος για τα παιδιά που ασυνόδευτα παίζουν), σπασμένη η αυλόπορτα, κάδοι πεταμένοι, ρημαγμένο το κιόσκι, χόρτα, αγκάθια, ένα σκουπιδαριό η αυλή του. Κουβεντιάζοντας συνδέσαμε το χάλι που βλέπαμε, με το ρημάδι το παλιό Δημοτικό μας
Σχολείο που εγκαταλειμμένο εδώ και  τριανταπέντε χρόνια, ερειπωμένο πια, δείχνει το πρόσωπό και τον πολιτισμό μας.  Κατηφορίζοντας με έντονα και ανάμικτα συναισθήματα λύπης και οργής είπαμε κάτι να κάνουμε. Ανέλαβα να ερευνήσω το θέμα και όσα έμαθα τα  αποτυπώνω στο ιστολόγιό μου, αλλά και στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Τύπος Σιντικής - Ηράκλειας» (Αρ. φύλλου 107/Τρίτη 15 Μαίου 2012).   

      Λίγα –μαθαίνω- ήταν τα παιδιά και δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστεί η λειτουργία του Παιδικού Σταθμού. Από την άλλη  τα έξοδα πολλά και η οικονομία χάλια. Και έτσι «κατέβασε ρολά» ο Παιδικός Σταθμός που ήταν και από τους καλύτερα  εξοπλισμένους. Η φτώχεια μας λοιπόν το έκλεισε. Η φτώχεια του Δημοσίου, που σε αυτή σίγουρα βοήθησε και η κακοδιαχείριση και η αδιαφορία των-τάχα μου τάχα μου- αρμοδίων & υπευθύνων υπαλλήλων. Γνωρίζετε όλοι δα, πως λειτουργεί το Δημόσιο. Μην τα επαναλαμβάνω. Μια  ελεεινή καταστροφική νοοτροπία, για να μην πω χειρότερους χαρακτηρισμούς, μας οδηγεί στο γκρεμό.  

     Άρχισε ο χώρος του Παιδικού Σταθμού  με το κεντρικό κτίριο, το κιόσκι, την παιδική χαρά, τον κήπο και την κεντρική είσοδο να δείχνει  τα πρώτα σημάδια της εγκατάλειψης. Και στην καταστροφή τσοντάρει και  ο  Δήμος με την ανεκδιήγητη συμπεριφορά του.

Νύχτα -όπως μου είπε γείτονας-ήρθαν και φόρτωσαν κουζίνα, ψυγείο, έπιπλα και σκεύη.

Σαν κλέφτες οι αθεόφοβοι! Γιατί; Τί και ποιόν φοβήθηκαν;
Προφανώς τις αποδοκιμασίες ή μάλλον την κατακραυγή του κόσμου.

Φωτό: Είσοδος του κτηρίου σήμερα.

     Το Συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας Βαμβακοφύτου, όπως διαβάζω στο ιστολόγιο τηςΚοινότηταςhttp://vamvakofito.blogspot.com), συνέρχεται στις 28 Μαίου του 2011 συνεδριάζει και αποφασίζει ομόφωνα ( Αρ. αποφ. 5/2011) να ζητήσει  από το Δήμο την αποκλειστική  χρήση-διαχείριση του κτηρίου και της αυλής του Παιδικού Σταθμού με τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις και υλικά (έπιπλα, σκεύη κ. α.). Στη συνέχεια το Τοπικό Συμβούλιο θα αποφασίζει και θα παραχωρεί τη χρήση των χώρων σε φορείς του χωριού αναλόγως των εκάστοτε λειτουργικών τους αναγκών.

     Ο Δήμαρχος σύμφωνα με το Νόμο 3852/άρθρο 87/παράγραφος 1, φροντίζει την απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου  να τη θέσει αμέσως υπ΄ όψιν των αρμοδίων οργάνων του Δήμου, τα οποία οφείλουν να τη μελετήσουν και να ενημερώσουν σχετικά το Συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας μέσα σε ένα μήνα.  Περνά ο μήνας, περνά δεύτερος μήνας και φθάνουμε στον Αύγουστο του 2011. Από το Δήμο ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.

Δεν πιστεύω να μην ενημερώνεται ο Δήμαρχος για τις αποφάσεις των Κοινοτικών Συμβουλίων που φθάνουν στο Δήμο! Τότε μήπως αγνοεί το νόμο; Και αν δεν το ξέρει-που το ξέρει-, δε ρωτάει το νομικό Σύμβουλο;

     Η Κοινότητα επανέρχεται στο θέμα και πάλι ομόφωνα αποφασίζει(παραθέτω  την απόφαση, όπως την αντέγραψα  από το ιστολόγιο:

«Επανερχόμενοι στο θέμα που συζητήσαμε και αποφασίσαμε στη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου της 28^ης Μαίου 2011 και λόγω της σπουδαιότητάς του, ζητούμε και επιμένουμε να ληφθεί σοβαρά υπ΄ όψιν το λογικό και σωστό του αιτήματός μας. Να μας δοθεί η αποκλειστική χρήση και διαχείριση του κτηρίου και του αύλειου χώρου του Παιδικού Σταθμού Βαμβακοφύτου με τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις και υλικά. Στη συνέχεια το Τοπικό Συμβούλιο θα αποφασίζει και θα παραχωρεί τη χρήση των χώρων σε φορείς ή ομάδες του χωριού, ύστερα από αίτησή τους για  εκδηλώσεις, συνεδριάσεις, συνελεύσεις. Η Τοπική Κοινότητα αναλαμβάνει και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων, τη φύλαξη και φροντίδα των υλικών και χώρων. Γνωρίζουμε ότι τα Σωματεία της Κοινότητάς μας, Μορφωτικός Λαογραφικός Όμιλος, Μουσικογυμναστικός Σύλλογος «Αστραπή» και Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων υπέβαλαν ή θα υποβάλλουν αίτηση προς το Δήμο ζητώντας το καθένα την αποκλειστική χρήση του κτηρίου.

Εάν σε –απευκταία- περίπτωση δοθεί το κτήριο σε κάποιο Σωματείο, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσουν αντιπαλότητες και συγκρούσεις με δυσμενείς συνέπειες ή και υπονοούμενα περί χαριστικής ή μεροληπτικής παραχώρησης. Υπ΄ όψιν η εγκατάσταση στο κτήριο, του Λαογραφικού Μουσείου του Μορφωτικού Λαογραφικού Ομίλου με τα ανεκτίμητης αξίας εκθέματα θα αποτρέψουν αμέσως τη χρήση οποιουδήποτε χώρου-γραφείου από άλλο φορέα.

Κατά συνέπεια η πλέον επιβεβλημένη λύση είναι η παραχώρηση της χρήσεως του κτηρίου και χώρων στην Τοπική Κοινότητα.

Αυτό θα γίνει αποδεκτό από όλους, αφού θα έχουν πρόσβαση στη χρήση του όλοι οι φορείς ή οργανωμένες ομάδες του χωριού. Επισημαίνουμε, ότι ο Μορφωτικός Λαογραφικός όμιλος έχει γραφείο και αίθουσα Μουσείου σε εγκαταστάσεις της Εκκλησίας που παραχωρήθηκαν στο Σύλλογο με συμβολικό μίσθωμα και με μόνη την υποχρέωση να συντηρεί τους χώρους.  

Εάν τέλος επαναλειτουργήσει το κτήριο ως Παιδικός Σταθμός εξυπακούεται ότι η Τοπική  Κοινότητα θα το παραδώσει εις την κατάσταση την οποία το είχε παραλάβει».

     Να προσθέσω εδώ, ότι ο Μουσικογυμναστικός Σύλλογος ΑΣΤΡΑΠΗ που μετράει 55 χρόνια ζωής δεν έχει σήμερα ούτε ένα γραφείο και αναγκάζεται να κάνει συνεδριάσεις, συνελεύσεις και συναντήσεις με τους ποδοσφαιριστές στα αποδυτήρια του γηπέδου, σε καφετέρια και στην αίθουσα του ΚΑΠΗ ακόμα.

     Πολύ ξεκάθαρη λοιπόν η θέση της Κοινότητας και απόλυτα σωστό το αίτημά της.

Φωτό: Η Παιδική χαρά του Παιδικού Σταθμού σήμερα

Αμ δε ! Ο Δήμος κωφεύει. Πάντως δε φοράει ο Δήμαρχος παλιά υποδήματα, για να μας γράφει σε αυτά, κατά τη λαϊκή ρήση! Τότε τι συμβαίνει κύριε Δήμαρχε; Και πάμε παρακάτω….

     Η Πρόεδρος της Κοινότητας συγκεντρώνει πάνω από 600 υπογραφές κατοίκων του χωριού-σωστό δημοψήφισμα υπέρ του δικαίου αιτήματος του Τοπικού Συμβουλίου. Αλλά φευ! «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» ! Τι περιμένει λοιπόν; Πόσο θα αντέξει ακόμα;

     Και φθάνουμε αισίως στις 25 Απριλίου 2012. Τουτέστιν μετά από ένα χρόνο. Το θέμα εκκρεμεί. Οι αποφάσεις της Τοπικής Κοινότητας σε κάποια συρτάρια του Δήμου «φωλιάζουν» και «αβγαταίνουν» και η Πρόεδρος  με νέα ομόφωνη πάλι απόφαση του Συμβουλίου της (Αρ. απόφ. 4/2012) επαναφέρει το θέμα και  επιμένει. Προ ημερών, όπως  πληροφορούμαι,  εμφανίστηκε επί τέλους κάποια αιτία της μη παραχώρησης του Παιδικού Σταθμού. Υπάρχει μια πιθανότητα να δημιουργηθεί και να εγκατασταθεί  στο κτήριο του άλλοτε Παιδικού Σταθμού κάποιο ίδρυμα προστασίας αδυνάτων ή ατόμων με ειδικές ανάγκες ή κάτι σχετικό.

     Προφάσεις εν αμαρτίαις ! Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, δεν πρόκειται να επαναλειτουργήσει ο Παιδικός Σταθμός, όπως κυκλοφορεί (ανεπίσημα μάλλον) η είδηση- φημολογία.  Όποιοι και να είναι οι λόγοι που ο Δήμος  με τα αρμόδιά του όργανα  απαξιοί να απαντήσει εδώ και ένα χρόνο στις τρεις για το ίδιο θέμα ομόφωνες αποφάσεις του Τοπικού Συμβουλίου Βαμβακοφύτου , υποπτεύομαι ότι είναι ισχυρό το εμπόδιο που αναγκάζει το Δήμαρχο να μην αποφασίζει.

      Από συγκεκριμένα δεδομένα και σοβαρές ενδείξεις που υπάρχουν, κάνω μια πρόβλεψη. Το κτήριο του Παιδικού Σταθμού θα δοθεί για προσωρινή στέγαση του Μορφωτικού Λαογραφικού Ομίλου. Όμως  ουδέν μονιμότερον του προσωρινού κατά την σοφή ρήση. Οσονούπω λοιπόν, αναμένεται να εκκενώσει και να εγκαταλείψει ο Σύλλογος το σημερινό οίκημα στο οποίο στεγάζεται το γραφείο και το λαογραφικό μουσείο του , διότι τμήμα της οροφής του καταρρέει. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι λόγοι που εξαναγκάζουν το Σύλλογο να φύγει. Αλλά το γιατί δεν έγινε η συντήρηση του κτηρίου και γιατί πρέπει να φύγει ο Σύλλογος είναι ένα άλλο τεράστιο ζήτημα το οποίο δεν κρίνω σκόπιμο να το δημοσιοποιήσω, πριν ολοκληρώσω την σχετική  έρευνα που κάνω.

     Τελειώνω με την ευχή να πάρει μια υπεύθυνη και σωστή απόφαση ο Δήμος, πριν το Κοινοτικό Συμβούλιο μεταφέρει με τρακτέρ, φορτηγά και Ι.Χ. τις 600 υπογραφές κατοίκων του χωριού που συγκέντρωσε, όπως αναφέρω παραπάνω, που μπορεί να περάσουν και τις 1000 και «πολιορκήσει» το Δημοτικό μέγαρο στο Σιδηρόκαστρο. Πιστεύω, η Πρόεδρος είναι ικανή να το κάνει. Είναι η μικρή μου αδερφή και την γνωρίζω πολύ καλά. Οι ψυχικές δυνάμεις της, οι αντοχές αλλά και οι ανοχές της  είναι μεγάλες. Όμως όλα έχουν τα όριά τους.

Είπα και ελάλησα, αμαρτίαν ουκ έχω!
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στη εφημερίδα "Τύπος Σιντικής  - Ηράκλειας" φύλλο 107/15.05.12).