Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου !

« Έλαβον τα βάια των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτώ… ». Πανηγυρίζει ο άνθρωπος για τον ερχομό του Μεσσία, «καθήμενος επί πώλον όνου…», δοξάζει το γεγονός, χαιρετά, ενθουσιάζεται. Πρόσμενε τον Σωτήρα.

Ο Χριστός μπήκε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα. « Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…… Ωσαννά εν τοις Υψίστοις». Αλλά  πόσο γρήγορα αυτός ο ίδιος άνθρωπος θα τον ξεχνούσε, ο ενθουσιασμός του θα περνούσε. Ο Χριστός δεν είχε έρθει για να προσφέρει επίγεια αγαθά.  Δεν μίλησε για την εξουσία, αλλά για τη διακονία του κόσμου.

Πάνω στο αγαθό πουλαράκι ο Χριστός φάνταζε ο Μεσσίας στα μάτια όσων τον ζητωκραύγαζαν. Ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας, όχι όμως όπως τον φαντάζονταν ο κόσμος, αλλά όπως ο ίδιος δίδασκε: Αυτός που θα πρόσφερε τη Σωτηρία. Γιατί είναι η Σωτηρία. Αυτός που θα μιλούσε και θα ζούσε την Αγάπη. Γιατί είναι η Αγάπη. Αυτός που  παρουσιάζει στους ανθρώπους μόνο την Αλήθεια. Γιατί είναι η Αλήθεια.

"Μετά Βαΐων και κλάδων" ας υποδεχτούμε και εμείς το Χριστό, τούτες τις μέρες. Είναι καιρός να ξεφύγουμε από την αμαρτωλή ζωή, να αναζητήσουμε στο Χριστό τη λύτρωση. Να μας κάνει υπεύθυνους στη ζωή και γνήσιους, αληθινούς ανθρώπους και να μας οδηγήσει στο δρόμο της Σωτηρίας, στην Ανάσταση. Την δική Του και την δική μας Ανάσταση.